یادش به خیر که در بازارهای کشور شاهد وفور کالاهای ایرانی بودیم و باافتخار کیفیت آنها را به یکدیگر گوشزد میکردیم. از حق نگذریم هنوز هم باوجود بیمهریهای صورت گرفته در حق صنعت ایران با قرار دادن تحریمهای فراوان، هر از چندگاهی شاهد دوباره جان گرفتن واحدهای بزرگ ولی ضعیفشده و حتی شکستخورده ایرانی هستیم که خون امید را به رگهای صنعت و بازار ملی بازمیگردانند.
کدام از ما میتواند گامهایی را که با کفشهای مرغوب «وین» برداشته است فراموش کند. نامی که فراتر از یک نوستالژی یادآور روزهای خوش توانمندی ملی است. برندی که کار خود را از دهه ۴۰ با کارگاهی کوچک در ضرابخانه تهران شروع کرد و باهمت بلند هموطنمان در دهه ۶۰ به اوج شکوفایی رسید.
دیری نگذشت که با وسعت بخشیدن به کارخانه و گسترش شعب در سراسر کشور، زمینه اشتغال را برای هزاران ایرانی فراهم کرد. این سالها علاوه بر افتخارات داخلی برگ زرینی برای این برند در بازارهای جهانی و صنعت صادرات بود اما چند سالی بود نامی از آن به گوش نمیرسید و فروشگاههای آن در سطح شهر به ساختمانهایی خاک خورده با تابلویی خاطرهانگیز تبدیلشده بودند. اکنون با تلاشهای صورت گرفته غیرتمندان ایرانی، عابران در بازار بزرگ ایران شاهد فروشگاهی با این نام هستند که سؤالات زیادی را در اذهان عمومی برمیانگیزد.
آیا این همان «وین» معروف است؟ آیا محصولاتش همان کیفیت قدیم را دارا است؟
جاذبه طراحی کفشهای داخل فروشگاه و به مشام رسیدن بوی چرم کافی است که مشتریان مطمئن شوند همان «وین» معروف است که با حمایتهای انجامشده توسط متولیان ساخت «ایرانمال» توانسته است روی پای خود بایستد و برای رقابت با اجناس خارجی راهی میدان شود.
شکلگیری این روند با نمایش اهمیتدادن به اقتصاد ملی و حمایت از تولید داخلی، میتواند کمکی مؤثر به جذب نگاهها به دیگر واحدهای شکستخورده کشور باشد.
چراغ سو گرفته «وین» شاید هم تلنگری به سرمایهگذاران و فعالان عرصهی کسبوکار باشد تا جریانهای اقتصادی را از وارداتِ صِرف، باجان بخشیدن به واحدهای شکستخورده به مجرای تولید و کارآفرینی معطوف کنند. درعینحال آغوش گشودن مراکز تجاری به روی کالاهای بومی و نشر فرهنگ حمایت از کالای ملی در میان مردم، مکمل برنامهریزیها در راستای این تکامل است تا در آیندهای نزدیک پشت شیشه مغازهها، شاهد درخشش هرچه بیشتر دسترنج صنعتگران ایرانی باشیم.